Genç yaşta hayata atılmıştı Hamdi. Herkesin tanıdığı bizim “Kuyumcu Hamdi” Liseyi bitirince artık bilmediği kıymetli taş, yaptıramayacağı yüzük, bilezik, kolye yoktu. Dükkanın yönetimide tamamen onundu.

                                    ***

Birgün üç öğretmeni,önce vitrinlere baktılar ve içeri girdiler.

-Buyrun hocam, ne arzu ettiniz?

-Şöyle taşlı yüzüklere ve fiyatlara bakacağız Hamdi. Örneğin şu vitrinin önündeki nasıl?

-Hocam o bildiğiniz gibi pırlanta Güney Afrika’dan çıkar Belçika’da işlenir dünyaya dağıtılır. Karatı şöyle, rengi böyle…

-Peki Hamdi Banada şu vitrinin köşesindeki kırmızı taşlıyı çıkarırmısın?

-Hocam o yakut Hindistan’dan çıkar ve dünyaya diğer renkli taşlar gibi

burada işlenerek dağılır v.s….v.s….

-Hamdi,Hamdi,şunu şu yan taraftaki maviyi soracaktım?

-Bi saniye onu da çıkarayım.Bu firuze.İran taşıdır.v.s…v.s….

-Birde şuna bakabilir miyim?

-Hocam vitrinin altındaki mi?

-Evet Hamdi yeşil olan.

-Hocam bu zümrüt, Kolombiya’dan çıkar.v.s….v.s…..

-Hocanımlar bakar mısınız bu nasıl?

-Fena değil ya benimki?

-Diğeri daha iyi idi.

Saatler geçiyor sorular ve beğenmeler bitmiyordu.Hamdi bunaldı.

Bir sağına bir soluna baktı. Vitrin boşalmış, tezgahın üstünü yüzük tablaları kaplamıştı. Sabrı da taşmıştı. Birden durdu ve hocalarına;

-Hocam, taş öğretme dersi bitmiştir. Bundan böyle dersler

randevu ile verilecektir. Güle güle, güle güle ve de teşekkürler…