ÇİLLİ BEKİR

Doğduğunda altın sarısı saçları ve mavi gözleri ile Haçça (Hatice) teyzeyi büyülemişti. Köyün fakir ailesinin en güzel çocuğu idi.

-Gül Hanım buna ben bakayım. Bak benim halim vaktim, kuvvetim yerinde. Zaten yalnızım bu benim olsun.

-Olsun, olsun da Haçça Teyze, bi sütten kesilsin, kendisini bilsin olur.

Her gün taze süt geldi eve. Taze yumurta, kaymak.

-Ye kızım ye, iyi beslensin benim Bekir’im. Benim sarım.

Bekir büyüdükçe çillendi. Büyüdükçe güzelleşti. Yakışıklı bir delikanlı oldu. Kızamazdı Haçça ona, onu sırtında taşırdı. Sahile beraber inerler, sahilden köye beraber yürürlerdi.

“Yörü, Bekir’im yörü!..

Saçlarını sürü,

Aldattılar Bekir’imi

Vermediler kuzumu.”

Bekir ilkokulu bitirdi. Adaköy’de herkes gibi önce balıkçılığı öğrendi. Askerlik dönüşü, Melek Hanım’la evlendi. Melek elinin kınası ile başladı balıkçılığa. Artık onlar için bu piyade (motorlu tekne) hem ev hem kazanç kapısı idi. Çevrenin en iyi balıkçısı Bekir. Kazandığı para ile önce Altınbaş rakı alır:

-Bakın ben kazanırım, Altınbaş rakıya dokundurmam. Diğerleri kepek yapar. Kaşınırsınız.

Yedi mi? Sekiz mi? İkisi ikiz aslan gibi çocukları oldu. Ona yardım edecek yaşa geldi. Geldi ama, aynı deniz, aynı kertiz.

Mimar Taner iyi dosttu Bekir ile. Onun “Altınbaş Sevda”sını bilirdi.

-Turhan, iki buçukluk “kola”yı siyah poşete koy; senin Erkan kavak altında oturan Çilli Bekir’e götürsün bir bakayım. Altınbaşı da hazırla al parasını.

Bekir önüne gelen siyah poşete baktı “bu yetmişlik,” dedi. Kafasını şöyle bir sağa, bir sola çevirdi. Taner’i gördü, gülümsedi. Poşeti açtı. “Kola”yı görünce hemen yere çarptı. Tekrar Taner’e baktığında, yetmişlik Altınbaşın geldiğini gördü; küfürden vazgeçti.

Düğün dernek onsuz olmazdı, ortaya çıktığında onun türküsü söylenirdi.

“Yörü Bekir’im yörü

Saçlarını sürü

Şimdi de burdan geçti

Delikanlının biri heyyy!..”

Marmaris’in en usta balıkçısı Çilli Bekir! “Yörü Bekir’im yörü.” Cennet yolun açık olsun.